Anonymous - 30 Listopad 2010, 20:37 Temat postu: Rasmus Imię: Rasmus Nazwisko: Commemoratio Wiek: 25 lat Orientacja seksualna: Bliżej nieokreślona...ale raczej Bi. Rasa: Kapelusznik Ranga: Upiór Herbaciany Moce: Moc Próżni Jest bardzo niebezpieczna zarówno dla ofiary jak i dla samego używającego jej (w tym przypadku Rasmusa). Polega na zgrabnej iluzji, złudzeniu. Ofiara przestaje nagle cokolwiek słyszeć, widzieć, nie może się poruszyć...W rzeczywistości to tylko iluzja. Ofiara stoi w miejscu, wierzga, krzyczy a jednak wydaje mu się że jest bezwładny a wkoło niego jest tylko ciemność i próżnia. To doprowadza do szaleństwa, paniki, histerii. Często zdarza się że uderzony Mocą Próżni zaczyna głośno płakać. Za każdym razem działanie tej mocy jest inne w zależności od tego jak silną wolę ma ofiara. Jednemu może zacząć się wydawać że się dusi (co wcale nie będzie miało miejsca) a drugiemu że spada, leci i leci w dół z jakiejś wymyślonej skarpy. Ogólnie rzecz biorąc Moc Próżni ma doprowadzić przeciwnika do szaleństwa, obłędu a w najmniejszym stopniu tylko przestraszyć. Danse Macabre Także iluzja jednak nieco dłuższa i silniejsza. Podobnie jak Moc Próżni ma za zadanie doprowadzić przeciwnika do szaleństwa. Inaczej jednak wygląda. Rasmus z dużą prędkością zaczyna biec wkoło zdezorientowanej ofiary (najlepiej jest uderzyć Danse Macabre tuż po zakończeniu działanie Mocy Próżni gdy przeciwnik powoli odzyskuje 'świadomość'). Okrąża ja patrząc jej prosto w twarz. Złapana tym sposobem w pułapkę osoba nagle zaczyna widzieć nie jedną a kilka postaci, kilka odbić Rasmusa. Rasmus i jego 'iluzyjne sobowtóry' zatrzymują się nagle i zaczynają kręcić się w dziwnym tańcu. Jeden z bliźniaków (lub sam Rasmus) prosi do tańca również i ofiarę. Zaczyna się bal a tańczących par jest mnóstwo. Gra cudowna muzyka. I gdy tancerze wraz z przeciwnikiem zaczynają kręcić się coraz szybciej, Rasmus nagle puszcza ofiarę która uświadamia sobie że znajduje się pośrodku wiru, wirujących iluzji. Wtedy to zaczyna się robić gorzej. Sielanka zamienia się w zupełnie coś innego. Złapany w Danse Macabre nagle zdaje sobie sprawę że jest cały we krwi, podrapany, cały w ranach a każdy z sobowtórów Rasmusa doskakuje co chwilę do niego i wbija paznokcie w jego ciało i później wraca w wir tańca. Oczywiście podobnie jak w przypadku poprzedniej mocy to tylko złudzenie. Ofierze nic się nie dzieje, stoi sobie, siedzi lub leży spokojnie gapiąc się bezmyślnie w hasającego powolutku wkoło niego i śpiewającego prawdziwego Rasmusa mając w głowie zupełnie inny obrazek krwawej masakry. + czytanie w myślach Umiejętności: - akrobacja - śpiew - zaklęcia, magia Charakter: Rasmus jest...świrem. Jest nieobliczalny, potrafi zarówno być zimny, wyniosły jak i śmiać się z byle głupoty, żartować z niezrozumiały sposób. Gada sam do siebie, chichocze... Nie jest niebezpieczny. Chociaż zaczepia i jest nachalny, śmiały to nie wyrządzi krzywdy. Jego ruchy jak i zachowanie mogą powodować zgorszenie bowiem Rasmus porusza się w zniewieściały sposób. Wygląd zewnętrzny: Wysoki (195 cm) i szczupły mężczyzna o niesamowitej urodzie: delikatne, niemal że kobiece rysy twarzy, duże jadowicie zielone oczy, wieczny szeroki uśmiech, jasna skóra. Ma długie czerwone włosy sięgające do kolan (czasem wiąże je w wysoki kuc) i nosi damskie okulary korekcyjne. Rasmus nosi ekstrawaganckie stoje w swoich ulubionych kolorach: czerni, fioletu, szkarłatu oraz bieli. Często można go spotkać we fraku i płaszczu do ziemi z dużym stojącym kołnieżem. Miejsce zamieszkania: Kraina luster Krótka historia: -Spójrz! To czerwony imbryczek! Rasmus śmiał się donośnie i skakał w miejscu klaszcząc w dłonie. -Eeee...Nic nie widzę...-wysoka kobieta skrzywiła się patrząc na malca. Pokiwała głową i westchnęła. -Ależ...To czerwony imbryczek! Zobacz!-krzyczał Rasmus wskazując palcem w powietrze. Uśmiechał się szeroko i chichotał. -Ojej! Widzę go! - mężczyzna w wysokim zielonym cylindrze wstał zza stolika i podszedł do małego czerwonowłosego chłopczyka.-To czerwony imbryczek! Kobieta tupnęła nogą zirytowana całą zaistniałą sytuacją. -Nic nie widzę! Nie róbcie sobie ze mnie żartów! - krzyknęła po czym odwróciła się na pięcie i wyszła z chatki trzaskając drzwiami. -Widzisz? Widzisz?-mały Rasmus pociągnął fioletowego Kapelusznika za rękaw marynarki-Tam! Duży czerwony imbryczek! -Tak, skarbie! Widzę!-mężczyzna zaśmiał się serdecznie-Trzeba to uczcić! -Toast! - fioletowy Kapelusznik wstał od długiego stołu i podniósł filiżankę. Na przyjęcie przybyło wielu Kapeluszników. Wszyscy głośno się śmiali podnosząc się z krzeseł. W górze pojawiło się około 10 filiżanek, każda inna. -Za Rasmusa! Mały czerwonowłosy chłopczyk patrzył po wszystkich i klaskał w rączki. -Za Rasmusa! Każdy z Kapeluszników wylał na siebie zawartość swojego naczynia po czym rzucił filiżanką o ziemię a ona rozprysnęła się na wszystkie strony. -Wujku!-krzyknął młodzieniec odrzucając do tyłu bujną grzywę czerwonych włosów.-Wujku! -Tak?-w ogródku pojawił się fioletowy Kapelusznik. -Wujku...nibyżuczki zjadły wszystkie moje tęczowe róże! Lek nie działa! Starszy mężczyzna westchnął przeciągle. Rasmus poderwał się na równe nogi. -Ale moje niewidzialne niezapominajki są całe! -doskoczył do wujka i chwycił go ze ręcę po czym oboje ruszyli w tany. Tańczyli przez cały dzień. -Rasmus! Rasmusie gdzie jesteś!?-krzyczał mężczyzna w fioletowym fraku. Czerwony młodzian pojawił się nagle w kącie pomieszczenia z szerokim uśmiechem na twarzy. -Achh...Wujku!-młodzian uśmiechnął się szeroko i wykonał dziwaczny, kobiecy ruch ręką poprawiając okulary na nosie.-Te moce są...cudooownee! -Rasmusie muszę ci coś powiedzieć. -Pogoda jest cudowna! Wujku...chodźmy na spacer! Odwiedzimy wiewiórki! Ciekawe czy już szykują zapasy...A Jeż? Muszę zapytać go o jabłka! Z których najlepiej zaparzyć... -Rasmusie! -O nie! Zapomniałem oddać borsukowi szalik! Będzie zły...nakrzyczy na mnie. A Pan Sowa? Obiecałem mu... -Rasmusie!-fioletowy Kapelusznik tupnął nogą. Czerwonowłosy uspokoił się i popatrzył zielonymi oczyma na wujaszka-Muszę opowiedzieć Ci o czymś ważnym... Rasmus patrzył w lustro. Wujaszek opowiedział mu tyle rzeczy...Wiele cudownych opowieści... A najlepsze w tym wszystkim było to...że dostał od niego własny, czerwony cylinder! I wręczył czerwony imbryczek i filiżankę! Czerwony imbryczek...od którego to wszystko się zaczęło... A potem...wujaszek...zniknął. Pozostał po nim tylko duży zegarek na łańcuszku i talia kart. (Przepraszam ale narazie historie zakończę w tym miejscu. Później coś dopiszę bo obecnie...brak weny :) ) Anonymous - 1 Grudzień 2010, 15:38 Ale w czasie wykonywania obu "rytuałów" nic, a nic zrobić ofierze sam nie może. A umiejętność zaklęci? Poza tym co najwyżej to co wyda jedynie się mu skuteczne, a w praktyce nic nikomu nie zrobi. A historia? Na rangę? Nie - dialogi mogą być dodatkiem, kochanie. Na rangę ma opowiedzieć co się działa z postacią dawniej, przed otrzymaniem rangi i jak takową otrzymała. Dobrze napisać, jeszcze o tym co się działo później. Do poprawy w osobnym dziale. Do tego czasu rangi nie otrzymasz...
|
||||||
